Vietnam op zn best!

Vietnam

We komen aan in Ho Chi Minh City, de grootste stad van Vietnam. We verblijven in district 1, wat deel uitmaakt van het oude Ho Chi Minh City, oftwel Saigon. Vooral ‘s avonds bruist deze straat als honderden backpackers en locals gezamelijk een biertje drinken voor weinig geld en de straatverkopers je tot drieentwintig keer toe hetzelfde armbandje proberen te verkopen.
Overdag bezoeken we de Cu Chi tunnels. Een klein deel van het enorme tunnelstelsel wat de Vietcong Guerrillas hebben gegraven om de overmacht aan amerikaanse soldaten toch nog enigzins te kunnen bestrijden. Weken, maanden en jaren leefden ze onder de grond. Een bizar idee, vooral wanneer wij zelf een honderd meter tunnel door kruipen. Deze is wel een stukje groter gemaakt voor de huidige amerikaan, maar het idee is meer dan duidelijk.
Het oorlogsmuseum van Saigon geeft ons vooral een beeld van de ravage die Amerika heeft aangericht met de bombardementen en met chemische wapens als het ontbladeringsmiddel Agent Orange. Tot op de dag van vandaag worden er compleet misvormde babys geboren waarvan ook een uitgebreide en schokkende fotoreportage hangt in het museum.

Na veel te hebben gezien en gehoord over deze aangrijpende geschiedenis van Vietnam is het nu dan ook tijd om het Vietnam van nu te verkennen. Namelijk een prachtig land met een eigen cultuur en een geweldig vriendelijke bevolking!

We kopen twee motoren, tegenwoordig de derde vervoersoptie in Vietnam naast bus en trein, en absoluut de meeste avontuurlijke. Ons doel is om van Saigon naar Hanoi te rijden, een tocht van ruim 2000km. We stappen op onze Honda Wins en rijden met onze 100cc zonder problemen Saigon uit, het toeterende massaverkeer achter ons gelaten. Puur genieten als we in het zonnetje over de Vietnamese wegen touren. Als we na onze eerste dag in het sprookjesachtige Da Lat aankomen beslis ik dan ook nooit meer een bus te nemen. Ik voel me echt een koning als ik terugkijk op de geweldige rit door het prachtige Vietnamese landschap.
‘S avonds valt Da Lat echter wat tegen als de straten verdacht leeg zijn, de nightmarket al voor 11 uur afgebroken is, er geen biertje meer te scoren valt en ik de chips laat vallen. Maar wat kan ons het schelen, wij hebben een Honda!

De volgende dag vervolgen we onze reis naar de kustplaats Nha Trang. Om hier te komen moeten we eerst een bergpas oversteken. De uitzichten zijn verbluffend en met bijna niemand anders op de weg is het simpelweg genieten. We proberen regelmatig te stoppen om uit te rusten, wat te drinken en zo de concentratie erbij te houden op dit bochtige parcour.
In een van de laatste bochten rem ik alleen iets te hard en raak in een slip. Ik val om en glij met mijn Honda een stukje over het asfalt. Gelukkig niet hard en ik denk dan eerst ook alleen een paar schaafwonden te hebben. Dan zie ik een flink gat in mijn broek zitten en als ik daardoor kijk zit er nog een. Waarschijnlijk heeft een stukje grind mijn knie flink opengehaald. Samen met Gerben en een uiterst vriendelijke Vietnamees ontsmetten en verbinden we het wondje met onze geweldige EHBO-tasje. Pap bedankt! Gerben buigt wat ijzer terug en we stappen weer op de motor en zetten koers naar Nha Trang wat nog 40 kilometer rijden is.

Nha Trang is een grote kustplaats die eigenlijk compleet is overgenomen door de russen. Uithangborden en zelfs menukaarten worden in het russisch geschreven en je kunt geen 10 meter lopen zonder een nors russisch gezicht te passeren. Gelukkig hoef ik me hier niet druk over te maken als ik in het ziekenhuis te horen krijg dat ik de komende twee weken mijn knie niet mag buigen nadat ze het wondje vakkundig hebben dichtgenaaid.
Een flinke tegenslag en meteen ook het einde van mijn motoravontuur. Wat me dan wel weer vrolijk maakt is het ongelofelijk vriendelijke personeel van het ziekenhuis en Gerben die zelfs de meest dramatische scenario’s positief weet te bekijken. Na acht dagen ziekenhuis en hotelkamer reizen we dan gesplitst door naar Hoi An. Gerben met de motor en ik met de nachtbus. Eindelijk gaat het reizen weer verder.

Hoi An is geweldig, en vooral omdat we eindelijk weer onder de backpackers zijn. De helft van de winkels in Hoi An zijn kleermakers en schoenmakers. Alles op maat, en dat binnen 24 uur! Het oude deel van de stad is vooral ‘s avonds een plaatje als je door de kleine straatjes loopt die volhangen met gekleurde lampionnen of als je op het terras zit aan de rivier waar de gelukslampionnen te water worden gelaten en het eten heerlijk is. We spreken weer veel mensen van over de hele wereld en we voelen ons weer helemaal backpackerwaardig.
Ook zien we voor het eerst na ruim 2 maand weer water uit de hemel komen, wat toch best bijzonder is als je Nederland gewend bent.

Gerben besluit om ook zijn motor te verkopen en we reizen samen verder met de bus naar Hanoi met, de hoofstad van Vietnam. We gaan het mindere weer tegemoet en zijn blij dat we in de bus zitten als het bijna de hele reis regent.
We besluiten eerst een twee daagse boottocht te maken door Halong Bay wat op 4 uur van Hanoi ligt. Halong Bay is zoals belooft echt prachtig. Enorme rotsen die uit het water steken zover als je kunt kijken. We leggen aan bij een grote grot waar je helemaal door heen kan lopen. Dit alleen wel in een lange rij toeristen die alles bekijken met hun beeldschermen inplaast van hun ogen. We zijn dan ook blij als we verder varen naar een baai waar we alleen met onze boot zijn. We genieten van het rustgevende landschap en krijgen een kamer op de boot aangewezen waar zelfs warm water uit de douche komt.

De tweede dag hebben we een nog beter uitzicht als de zon lekker schijnt en we vanaf het dek, in ons t-shirt, nog een paar geweldige foto’s schieten.

We hebben nog een paar dagen in Hanoi voor dat we met het vliegtuig richting Java, Indonesie, vertrekken. We zien Mark en Marloes, onze nederlandse vrienden weer en genieten samen van het lekkere vietnamese eten en de biertjes voor 20 cent. Deze smaken weer bijzonder goed na twee weken alcoholloos antibiotica slikken. Daarnaast laat ik ook de hechtingen verwijderen in Hanoi en kan ook dit hoofdstuk afsluiten.

Inmiddels zijn we best handig geworden in het 'backpacken'. We zijn meesters in het afdingen wat vaak gepaard gaat met hoogstaand toneel en psychologische oorlogsvoering. Daarnaast maken we ook enorm veel vrienden. Naast andere reizigers veel locals die vaak hele andere vragen stellen en waar je hele andere gesprekken mee kan voeren.
We hebben het ook nog steeds erg gezellig met z'n tweeen en naast de vele humor blijken we ook met serieuze zaken een goed team.

Nog vijf weken te gaan waarin we Java, Bali, Lombok en Maleisie gaan doorreizen en ik begin toch steeds meer te beseffen hoe ongelofelijk vet het eigenlijk is dat ik dit mag en kan meemaken!

Groetjes!