Indonesië

Lieve familie, vrienden en kennisen.

Op het moment dat ik dit schrijf hebben Gerben en ik nog precies 10 dagen te gaan in het geweldig mooie en vriendelijke Zuid-Oost Azië. De laaste drie weken hebben zich voor ons afgespeeld in Indonesië. Een land waar we ons nog niet in verdiept hadden omdat het in eerste instantie ook niet op de planning stond. We wisten wel dat het mooi moest zijn. Maar wat we de afgelopen drie weken beleeft en gezien hebben ging serieus al onze verwachtingen te boven! Let's go!

Vanuit Hanoi vliegen we via Singapore naar Jakarta, hoofdstad van Indonesië. We moeten ons eerst 14 uur vermaken in Singapore waar we een tussenstop maken. Gelukkig kun je in Singapore zonder problemen het vliegveld af en de stad in. Met de futuristische skytrain zit je voor dat je het weet in het centrum. Als Gerben daar een sigaret wil opsteken waarschuw ik hem snel voor het bordje 'verboden te roken'. Van schrik deinst hij naar achteren en beland op een stukje gras. Maar ook dat is verboden volgens een nieuw bordje en snel springt hij er weer af. Om bij te komen gaan we even op het muurtje zitten. Lekker met onze rug tegen het bordje 'verboden om op dit muurtje te zitten'.
Er mag niks, de mensen zijn vooral met zichzelf en hun iPhone 5 bezig, de prijzen zijn absurd hoog en het is hier gewoon eng schoon. Maar één ding is zeker, de gebouwen die je omringen zijn prachtig met als hoogtepunt 'Marina Bay'. Drie torens met een enorm plateau erop. Een Google search waard!

Aangekomen in Jakarta geeft het vliegveld al een heel nieuw gevoel en een nieuwe sfeer. Gemoedelijk vanaf de eerste minuut. Met een grote glimlach kom ik zelfs de douane door en het feest is compleet. De allervriendelijkste taxichauffeurs bieden ons direct een geweldige 'discount' aan zodat we voor twintig euro in het centrum zitten. Tegenwoordig nemen we toch liever de public bus voor één euro en vijftig cent.
In jakarta maken we vrienden met Pri, een Indonesische gast uit het guesthouse. Hij kent Jakarta goed en neemt ons mee naar de mooiste en interessante plekken. Veel reizigers vinden Jakarta maar niks, maar met Pri voorop hoeven wij daar niet bang voor te zijn. Overdag bezoeken we de oude stad met een gezellig plein vol kraampjes en toneelstukken, waar ik voor het eerst in m'n leven een man een levende kip zie opeten. Toch wel even wennen. We bezoeken de oude Nederlandse haven, Batavia, oude gebouwen van de VOC en genieten van al de vrolijke mensen om ons heen. 'Savonds bezoeken we een skybar, waar je uitkijkt op de miljoenen lichtjes van deze wereldstad, en we vervolgen ons avontuur in een enorm winkelcentrum van zeker zeven verdiepingen hoog. We sluiten af met een traditionele Soto soep en Saté. Pri is bekaf na een dag met deze twee hollanders en we leggen hem snel in bed. Zelf drinken we nog een 'Bintang' en na zo'n lange dag vallen we zelfs op onze gevangenisbedden als een blok in slaap.

We vervolgen onze reis in Dieng, een klein bergdorpje op het grote Diengplateau op 2300 meter hoogte. Het leuke van Java is dat er niet zoveel toeristen zijn en hier in Dieng bijna geen. Heerlijk rustig dus totdat we op de top van de 'Sikurnit', genietend van de prachtige zonsopkomst, worden gestoord door de zoveelste groep Indonesische giechelende jongeren die meer foto's met ons maken dan van het geweldige uitzicht.
Met een scooter ontdekken we de rest van dit gebied en bezoeken mooie plekken als het 'colourlake', een dampende krater en een metershoge waterval. We sluiten af met een bezoek aan een 'hotspring' waar Dwi, een bijzonder vriendelijke en humoristische medewerker van de homestay, ons naar toe neemt. De locals zijn hier op Java oprecht geïnteresseerd in ons en zijn niet alleen uit op onze 'rupiah'. Dat, en de indrukwekkende natuur maakt onze ervaring met Java tot nu toe al onvergetelijk.

We gaan verder in Yogyakarta of Yogya. Yogya is het culturele hart van Java. Overal word je kunst aangeboden en 's avonds spelen er bijzonder goede bandjes. Verder is Yogya omringt met oude tempels waar wij de twee grootste van bezoeken. De Borobudur en de Prambanan. De Borobudur zien we alleen van een afstandje. (Zie hulstam.waarbenjij.nu voor de uitleg).
In de avond is rond de 'Malioborostreet' veel gezelligheid te vinden. In een van de zijstraten zit ook onze homestay. Dus na een avond goede livemuziek, goedsmakende biertjes en leuke mensen konden we rollend weer naar huis.

De 'Ring van vuur' waar Java onderdeel van is staat voor de vele vulkanen die Indonesië bezit. Tijd dus om op vulkanenjacht te gaan! We nemen de publicbus naar Proberlingo een stadje onderaan de Mount Bromo, de bekendste vulkaan van Java. In deze bus wordt helaas onze camera gejat. Die kunnen we gelukig snel vervangen, maar de foto's van de twee weken daarvoor niet. We kunnen er alleen niet te lang over treuren als Edy, de chauffeur van het guesthouse, ons midden in de nacht met een noodgang naar de Mount Bromo jaagt. We zien op een uitzichtspunt langzaam de vulkaan verschijnen met de hele verbluffende omgeving er om heen. Peter Jacksons scenario's, alleen dan in het echt!
We dalen af naar de zandvlakte die ons naar de Mount Bromo leidt en we beklimmen de kraterwand. De zwavellucht en de pakken rook maken het buitenaards.
Een goede opwarmer voor de 'Ijen', de volgende vulkaan die we de nacht erna beklimmen. Edy houdt van rijden en stopt voor geen mens en dier. De laaste 1,5 uur moeten we lopen met een vrij pittige klim en rond 3 uur snachts bereiken we de kraterwand. We zien alleen nog niks in het donker als we aan de andere kant afdalen naar het 'Blue Fire', blauw lava! In het donker is dit een magisch gezicht. Blauw vuur wat daar uit de grond komt en waar je tot 10 meter dichtbij kan komen. De rook, gemengd met zwaveldampen maakt het op zn tijd wel wat spannend als we nauwelijks meer kunnen ademen en niks meer zien.
Dan ook respect voor de mannen en jongens die een paar keer per dag afdalen in de krater om dan met 100 kilo zwavel de krater weer op te klimmen en 14 km lopen naar de fabriek, die ze één euro betaald voor twintig kilo zwavel.
ik was erg blij toen ik weer boven was en nog blijer toen het licht werd. Het uitzicht was formidabel! Onder ons lag een inmens blauw kratermeer omringt met allerlei kleuren rots die de kraterwand vormde. Bromo was al bijzonder, maar kinderspel met dit monster van een vulkaan!

Edy zet ons af bij de ferry naar Bali en een paar uur later zitten we in Kuta Bali. Door Australische surfdudes overgoten die overdag surfen en 's avonds feesten en geen idee hebben wat een rijstveld nou is. We rusten een dagje uit aan het strand en gaan dan een uurtje naar het noorden richting Ubud. Cultureel, rustgevend en mooie rijstvelden op fietsafstand. Wij nemen natuurlijk de scooter.

Onder het motto dat we het nu toch echt wel verdiend hebben reizen we af naar Gili-Trawangan. Het grootste eiland van de drie magistrale gilieilanden. 'Gili' betekend 'eiland', dus eigenlijk heeft iedereen het steeds over de eilandeilanden, maar dat is ook wel het enige waar je je druk om kan maken hier. Het eiland is namelijk een droomplaatje. Witte stranden, een azuurblauwe zee en geen brommers of auto's te bekennen. Drie dagen lang ontdekken we het eiland en het water erom heen met onze waterdichte brillen met luchtpijp. We zwemmen met felgekleurde vissen en als hoogtepunt met schildpadden van een meter! Daarnaast eten we heerlijk en goedkoop op de markt, lezen fanatiek boeken en doen alles vooral wanneer we er zelf zin in hebben. 'S avonds drinken we hier en daar een biertje en zitten we met het homestaypersoneel op onze veranda. We mogen ons al echte 'Bro's' noemen! Een term die erg populair is onder de lokale jeugd.

En dan is het tijd om naar Lombok te gaan om onze vlucht te pakken naar Singapore. We nemen afscheid van onze homestay en schildpaddo's en stappen op de boot naar Lombok. We belanden in 'Kuta Lombok', vijftien kilometer vanaf het nieuwe vliegveld waar we ons de volgende ochtend vroeg moeten melden. In tegenstelling tot 'Kuta Bali' is het hier nog niet overspoeld met toeristen. Sterker nog, het is nog echt een authentiek dorpje aan het strand met bamboe hutjes, koeien en een waterput inbegrepen. De vraag is alleen voor hoelang door het Internationale vliegveld wat er pas is geopend, maar voor vandaag genieten we nog even van de lege stranden, de rust en de behulpzame en vriendelijke locals die je niet aanspreken met 'Hey mate'!

Ons Indonesië avontuur komt hiermee ook tot z'n einde. Drie weken hebben we een mooi deel van Indonesië kunnen zien en een beeld kunnen krijgen van het leven in dit prachtige en veelzijdige land.
Het einde komt nu dan ook in zicht, nog ruim tien dagen. Wat zal het gek zijn om straks terug te zijn! Maar ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en spreken en ik krijg bijzonder veel zin om weer te gaan studeren!
Maar dat komt later.. Ik ga nu Maleisië verkennen! Dadah!